CIEKAWOSTKI O PISARZACH
EKSCENTRYCZNY D’ANNUNZIO

Pomimo tak nieciekawej aparycji, za Gabrielem D’Annunziem kobiety szalały. Jego charyzma, energia i twórcza osobowość usuwały w głęboki cień niedociągnięcia urody.
D’Annunzio kochał seks, kobiety, luksus, życie ponad stan i ekstrawagancję. W 1927 r. zapozował nawet po nagu na okładce Novella (dzisiejsza Novella 2000), wyprzedzając modę na goliznę w czasopismach. Wymyślił niektóre wyrazy w jęz. włoskim, np. tramezzino – popularna dziś, szczególnie w barach, trójkątna kanapka. Zaprojektował własną linię perfum itd.
„Gdy pan D’Annunzio mówi, wydaje się, że opowiada sekret, nawet gdy wypowiada banalne dzień dobry” – entuzjazmowała się córka słynnego kompozytora Piera Mascagniego.
Oprócz kobiet D’Annunzio kochał politykę i… wojnę. W wieku 52 lat otrzymał patent lotnika i latał podczas I wojny św. na ciężkich bombowcach. W 1918 r. pisarz był inicjatorem propagandowego lotu nad Wiedniem, tj. nad ówczesną stolicą wrogich Austro-Węgier, podczas którego zrzucono ponad 400 tys. ulotek, w tym 50 tys. jego autorstwa, wzywających Austriaków do zakończenia wojny:
„Wiedeńczycy! Poznajcie Włochów! Gdybyśmy chcieli, moglibyśmy rzucić całe tony bomb na wasze miasto, a my przesyłamy wam tylko pozdrowienie trójbarwnej wolności. My, Włosi, wojny nie toczymy z obywatelami, dziećmi, starcami i kobietami. Toczymy wojnę z waszym rządem… z waszym ślepym, upartym, okrutnym rządem (…). Wiedeńczycy! Mówią żeście inteligentni. Ale odkąd przywdzialiście mundur pruski, spadliście na poziom pruskiego grubianina, a cały świat zwrócił się przeciw wam…”.
W 1919 r. odważny D’Annunzio rzucił się w inną przygodę. Dowodząc własnym nieregularnym wojskiem, zajął sporne miasto Fiume (dziś Rijeka w Chorwacji) i sam ogłosił się dyktatorem. Przez 15 miesięcy rządził jako Duce, aż ówczesny rząd włoski zadał kres jego przygodzie.
Gdy wkrótce zapanował we Włoszech faszyzm, pisarz cieszył się statusem ikony patriotyzmu, a wiele jego myśli, rytuałów i idei (np. salut rzymski przejęty od staroż. Rzymian, czy też koncepcja wskrzeszenia Imperium Rzymskiego) podzielał i kopiował Mussolini.
Drogi Mussoliniego i D’Annunzia rozeszły się, gdy pisarz opowiedział się przeciw zbliżeniu faszystowskich Włoch do nazistowskiego reżimu Hitlera, którego określał jako „okrutnego pajaca”.
Dzisiaj można zwiedzać w Gardone Riviera, nad jeziorem Garda, Vittoriale degli Italiani (sanktuarium zwycięstwa Włochów – na zdjęciu), tj. kompleks zabytkowy z luksusową willą, w której D’Annunzio, autor słynnego „Triumfu śmierci” przeżył od 1921 do swej śmierci, i z mauzoleum pisarza.
GDYBY DANTE ALIGHIERI…
mógł powrócić do życia (zmarł w 1321 r.) i udać się do współczesnej księgarni, np. w rodzinnej Florencji, odkryłby ze zdziwieniem, że jest autorem „Boskiej Komedii” (zdj. po lewej), a nie „Komedii” (zdj. poniżej), jak nazywał swe dzieło w rękopisach. Skąd się więc wzięło to przeoczenie, ten – jak by nie było – błąd w tytule, który się rozpowszechnił?
Modyfikacji oryginalnego tytułu mistrza dokonał Giovanni Boccaccio, dołączając do słowa „komedia” – „boska”. Dlaczego to zrobił?
Boccaccio, będąc sam wielkim poetą (Dekameron), był gorącym wielbicielem Dantego, choć nie poznał go osobiście, będąc o 50 lat młodszy. Przez całe jednak swe życie zajmował się twórczością Dantego, a po jego śmierci rozpowszechnił KOMEDIĘ z przymiotnikiem BOSKA, chcąc podkreślić, że dzieło Dantego jest nadzwyczajne, doskonałe, po prostu boskie!
ZNAJDŹ SŁOWO
5 CYTATÓW, ABY GO PRZYPOMNIEĆ…
GIANNI RODARI
zmarł sto lat temu (ur. 23.X 1920 – zm. 14.IV 1980). Wielu go uważa za jednego z najważniejszych autorów dziecięcych XX w. Otrzymał w 1970 r. Medal im. H. Ch. Andersena. Jego utwory przetłumaczono na wiele języków, w tym na j. polski, m. in.: „Podróż błękitnej strzały”, „Bajki przez telefon” , „Tort na niebie” , „Gondola widmo”.
♦️Ile waży łza? Łza dziecka kapryśnego jest lżejsza od wiatru, łza dziecka głodnego waży więcej niż cała ziemia.
♦️Błędy są użyteczne, potrzebne jak chleb,
i często sa nawet ładne: na przykład Krzywa Wieża w Pizie”.
♦️Niełatwo jest robić rzeczy trudne:
zwracać się do niesłyszącego,
pokazywać różę niewidomemu.
Dzieci, nauczcie się robić rzeczy trudne:
podawać rękę niewidomemu,
śpiewać dla niesłyszącego,
uwalniać niewolników, którzy wierzą, że są wolni”.
♦️Sądzę, że bajki, te stare i nowe, mogą mieć wkład w edukowanie umysłu. Bajka jest miejscem wszystkich hipotez.
♦️Niech każdy mówi co chce: najlepszym piecykiem jest zawsze słońce.
LUIGI PIRANDELLO(ur. 28.VI 1867 – zm. 10.XII 1936) – sycylijski dramaturg, powieściopisarz i nowelista. W swej twórczości zajmował się stereotypami i hipokryzją panującymi w stosunkach międzyludzkich. W 1934 r. otrzymał nagrodę Nobla. Niektóre z jego znanych dzieł to: „Sześć postaci w poszukiwaniu autora”, „Tak jest, jak się państwu zdaje”, „Jeden, nikt i sto tysięcy”. Na podstawie opowiadań Pirandella powstało wiele filmów.
♦️Prawdziwa samotność znajduje się w miejscu, które żyje dla siebie i nie ma dla ciebie śladu ani głosu, a zatem gdzie jesteś obcy.
♦️Jest maska dla rodziny, jedna dla społeczeństwa, jedna dla pracy. A kiedy jesteś sam, jesteś nikim.
UMBERTO ECO(ur. 5 stycznia 1932 w Alessandrii – zm. 19 lutego 2016 w Mediolanie) był filozofem, pisarzem, krytykiem literackim, mediewistą, bibliofilem, specjalistą od semiotyki, estetyki i procesów komunikacji. Jest znany szerokiej publiczności z powieści „Imię róży”.
KAWIARNIE LITERACKIE
Najstarsza kawiarnia Włoch. Przy jej stolikach zasiadali m. in. Carlo Goldoni, Giacomo Casanova, Ugo Foscolo, Goethe, Marcel Proust, Dickens.
Antico Caffè Greco (1760) – Rzym
Odwiedzali ją – przy via Condotti (w pobliżu Placu Hiszpańskiego) – Mickiewicz, Słowacki, Norwid, Sienkiewicz, Czesław Miłosz (zadedykował rzymskiej kawiarni poezję), a także Stendhal, Byron, Goethe, Gogol, Andersen.
Caffè Giubbe Rosse (1897) – Florencja